Biblioteka

Zajęcia czytelnicze

Przy­kła­do­we zaba­wy z książ­ką i nie tylko

 Prze­czy­taj­my to po śmiesznemu

Dziec­ko wybie­ra książ­kę, któ­rą dobrze zna i lubi.  Naj­le­piej, aby był to jeden z tych tytu­łów, po któ­re się­ga­cie regu­lar­nie, czy­ta­jąc go wciąż i wciąż od nowa, aż macie wra­że­nie, że zna­cie już całą treść na pamięć .

Doro­sły zaczy­na czy­tać jak gdy­by nigdy nic, ale nagle, zupeł­nie nie­spo­dzie­wa­nie, przy trze­ciej czy czwar­tej linij­ce tek­stu zastę­pu­je któ­reś zwy­czaj­ne sło­wo innym, naj­le­piej śmiesz­nym. I za chwi­lę –zno­wu!  A potem jesz­cze raz.

Lite­ro­we kostki

Do gry potrzeb­ne są mini­mum dwie kost­ki z zapi­sa­ny­mi na nich lite­ra­mi. Na jed­nej znaj­du­ją się tyl­ko samo­gło­ski, na dru­giej tyl­ko spółgłoski.

Gra­cze rzu­ca­ją na zmia­nę dwie­ma kost­ka­mi, zapi­su­ją w tabe­li wylo­so­wa­ne lite­ry i w cią­gu minu­ty sta­ra­ją się zapi­sać w dru­giej kolum­nie jak naj­wię­cej słów zaczy­na­ją­cych się od wylo­so­wa­nej spół­gło­ski i samo­gło­ski. Za każ­dy wyraz gracz dosta­je 1 punkt. Zwy­cięz­cą zosta­je oso­ba z naj­wyż­szą licz­bą punktów.

Co zabie­ram w podróż?

Jest to wer­sja „łań­cu­cha wyra­zów”, któ­ra prze­bie­ga nastę­pu­ją­co. Pierw­sze dziec­ko mówi np. „Jadę do Ust­ki i zabie­ram ze sobą leżak.”, a następ­na oso­ba powta­rza to zda­nie, doda­jąc do nie­go kolej­ną rzecz. Regu­łą zaba­wy jest, aby zacho­wa­na była kolej­ność zabie­ra­nych rze­czy, co pozwa­la na ćwi­cze­nie pamięci.

Dodat­ko­wym zada­niem uczest­ni­ków po zakoń­cze­niu gry jest uło­że­nie zdań z poda­ny­mi przez sie­bie wyrazami.

Utwórz zda­nie

Dzie­ci  mają za zada­nie uło­żyć trzy zda­nia skła­da­ją­ce się z trzech wyra­zów według poda­nej z góry kolej­no­ści: rze­czow­nik – cza­sow­nik – rze­czow­nik (np. Auto­bus jedzie ulicą. ).

War­to tak­że odwie­dzić stro­ny w internecie:

WolneLektury.pl

Zna­na i lubia­na, cał­ko­wi­cie dar­mo­wa biblio­te­ka cyfro­wa zawie­ra­ją­ca ponad 5500 tytu­łów, w tym wie­le szkol­nych lek­tur. Ebo­oki są dostęp­ne w wie­lu for­ma­tach, w tym na czyt­ni­ki. Ser­wis zawie­ra tak­że audio­bo­oki. Wszyst­ko dostęp­ne jest za pomo­cą wygod­nej, dar­mo­wej apli­ka­cji (smart­fo­ny Andro­id i iPho­ne). Pro­jekt fun­da­cji Nowo­cze­sna Polska.

Lektury.gov.pl

Ser­wis zawie­ra wie­le szkol­nych lek­tur wraz z ich wyka­zem oraz opi­sa­mi. Książ­ki są dostęp­ne onli­ne oraz do pobra­nia w wie­lu for­ma­tach, tak­że na czyt­ni­ki. Pro­jekt reali­zo­wa­ny w ramach Ogól­no­pol­skiej Sie­ci Edukacyjnej.

Może­my sami wypeł­nić swój wol­ny czas w domu.

https://sp363.pl/strefa-malucha/swietlica/swietlicowe-zabawy-w-domu.ht

Teatrzyk KAMISHIBAI

www.tibum.pl

Jak zro­bić  lapbook

http://www.urwiskowo.com.pl/2014/04/lapbookowe-abc-czyli-jak-zrobic-lapbook.html

zaba­wy dla dzieci

https://www.animatorczasuwolnego.pl/nowe_pdf/L8/przyklady_gier/przyklady_gier.pdf?iframe=true&width=1050&height=700

cie­ka­we stro­ny dla dzieci

http://www.sp2.ligota.pl/ciekawe-linki-dla-dzieci

Wszyst­kim uczniom pole­cam lin­ki do cie­ka­wych stron edukacyjnych

http://www.sp11.piotrkow.pl/uczniowie-t71/strony-edukacyjne-t171/pdf

Przy­kła­dy gier i zabaw dydaktycznych:

„Dobie­ra­my wyrazy”

 Orga­ni­zu­je­my kon­kurs pole­ga­ją­cy na dobra­niu wyra­zów do wyra­zu obra­ne­go przez 1 oso­bę. Regu­łą zaba­wy jest to, aby podać wyraz na okre­ślo­ną licz­bę liter i wpi­sać go na krat­ko­wa­nym papie­rze po jed­nej lite­rze pio­no­wo w dół. Następ­nie zada­niem dziec­ka  jest dopi­sy­wa­nie pozio­mo w poszcze­gól­nych wier­szach takich liter, aby otrzy­mać nowy wyraz.

„Co zabie­ram w podróż?”

Jest to wer­sja „łań­cu­cha wyra­zów”, któ­ra prze­bie­ga nastę­pu­ją­co. Pierw­sze dziec­ko mówi np. „Jadę do Ust­ki i zabie­ram ze sobą leżak.”, a następ­na oso­ba powta­rza to zda­nie, doda­jąc do nie­go kolej­ną rzecz. Regu­łą zaba­wy jest, aby zacho­wa­na była kolej­ność zabie­ra­nych rze­czy, co pozwa­la na ćwi­cze­nie pamięci.

„Utwórz zda­nie”

Dzie­ci  mają za zada­nie uło­żyć trzy zda­nia skła­da­ją­ce się z trzech wyra­zów według poda­nej z góry kolej­no­ści: rze­czow­nik – cza­sow­nik – rze­czow­nik (np. Auto­bus jedzie ulicą. ).

Przy­kła­dy gier i zabaw towarzyskich:

„Śle­pa babka”

Pro­wa­dzą­cy prze­wią­zu­je oczy jed­ne­mu dziec­ku. Pozo­sta­łe dzie­ci roz­bie­ga­ją się, a „śle­pa bab­ka” sta­ra się zła­pać któ­reś z nich. Jeże­li kogoś zła­pie, musi go roz­po­znać za pomo­cą doty­ku. Traf­nie roz­po­zna­ny sta­je się „śle­pą babką”